Βέργκα, Τζοβάνι

(Giovanni Verga, Κατάνη 1840 – 1922). Ιταλός συγγραφέας. Γόνος πλούσιας οικογένειας, άρχισε να σπουδάζει νομικά, αλλά διέκοψε γρήγορα για να αφιερωθεί στη λογοτεχνία. Η δραστηριότητά του στα γράμματα άρχισε στην Κατάνη με τη δημοσιογραφία και το διήγημα. Το 1869 έφυγε στη Φλωρεντία και από το 1872 έως το 1894 διέμενε στο Μιλάνο· αυτή ήταν η πιο παραγωγική περίοδος του έργου του. Το 1870 δημοσίευσε το καλύτερο μυθιστόρημά του της πρώτης περιόδου, Ιστορία μιας ποταμίδας, και ακολούθησαν τα: Εύα (1873), Βασιλική τίγρη (1874) και Έρωτας (1875). Με τη Νέντα, που είναι μια σκιαγραφία της σικελικής ζωής, σημειώνεται η στροφή του Β. προς τον βερισμό. Ακολουθούν πολλά ακόμα έργα, μυθιστορήματα, διηγήματα και θεατρικά, μεταξύ των οποίων τα διηγήματα Καβαλερία ρουστικάνα, η ζωή στα χωράφια (1880) και τα μυθιστορήματα Μαλαβόλια (1881) και Μάστρο ντον Τζεζουάλντο (1889) που ανήκουν στον κύκλο των ηττημένων και είναι τα μόνα που είδαν το φως της δημοσιότητας. Τα είκοσι τελευταία χρόνια της ζωής του ο Β. έπαψε να συγγράφει. Εγκαταστάθηκε οριστικά στην Κατάνη και έζησε αποτραβηγμένος από κάθε λογοτεχνική δραστηριότητα. Ο Β. επηρεάστηκε αρχικά από κοινά μυθιστορήματα, γαλλικά και ιταλικά, αλλά αργότερα στράφηκε σταθερά προς τον βερισμό και δέχτηκε την επίδραση των μεγαλύτερων πεζογράφων του γαλλικού ρεαλισμού, του Μπαλζάκ, του Φλομπέρ, του Μοπασάν και του Ζολά. Η εξέλιξη όμως αυτή στη διαμόρφωση του ταλέντου του δεν τον εμπόδισε να πέσει σε έναν εξεζητημένο συναισθηματισμό ή σε μια τεχνητή έξαρση του ψυχολογικού στοιχείου ή ακόμα σε μια αυστηρή εφαρμογή του βεριστικού κανόνα της απροσωπίας. Τη διάκριση όμως μεταξύ του μεγάλου και του μικρού Β. μπορεί να την ανακαλύψει κανείς στα μύχια του ποιητικού του κόσμου, που προβάλλουν με την εσωτερική αποκάλυψη αναμνήσεων, παραδόσεων και συμβάντων της Σικελίας του, και συμπίπτουν σχεδόν πάντα με τον κόσμο των ταπεινών και με τα μικρά τους πάθη. Ο Ιταλός συγγραφέας Τζοβάνι Βέργκα (1840-1922).